ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΖΕΡΒΟΥ

2020-03-13

Η ψυχοθεραπεία σαν το ουράνιο τόξο

Κάποιες φορές κοιμάμαι βαμμένη. Όχι, δεν βαριέμαι να ξεβαφτώ. Απλά δεν θέλω. Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που βλέπω εκείνη την ώρα που θέλω να το κρατήσω. Μου αρέσει η ομορφιά που φαίνεται, η λάμψη που υπάρχει, η γαλήνη που καθρεφτίζεται, η χαρά που χαμογελάει, αλλά και η θλίψη που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου. Μου αρέσουν όλα αυτά που εγώ τουλάχιστον, βλέπω μέσα στον καθρέφτη. Και πιο πολύ μου αρέσει που μπορώ να τα δω, που μπορώ πια να τα αναγνωρίσω, που μπορώ να τα νιώθω και που μπορώ να τα δείχνω. Όχι να τα διατυμπανίζω, όχι. Απλά να τα αφήνω να φαίνονται στο πρόσωπο μου. Για αυτό και μου αρέσει το μακιγιάζ. Δεν είναι μόνο για να καλύψω τις ατέλειες. Είναι για να φροντίσω αυτό τον «χώρο» που επιτρέπει στα συναισθήματά μου να προχωρούν από την καρδιά και να αποτυπώνονται σε εικόνα. Γιατί πια το επιτρέπω, ναι. Δεν χρειάζεται να βάζω το προσωπείο και να δείχνω μόνο χαρούμενη, ή μόνο λυπημένη. Και το επιτρέπω γιατί πια δεν φοβάμαι όλα αυτά που νιώθω. Γιατί δεν φοβάμαι μήπως φοβηθούν οι άλλοι που θα τα καταλάβουν. Έτσι και αλλιώς, οι λίγοι που θα τα αντιληφθούν, τα διέκριναν και όταν προσπαθούσα να τα κρύψω.

Και η αλήθεια είναι πως από τον εαυτό μου προσπαθούσα να τα κρύψω, όχι από τους κοντινούς μου ανθρώπους. Και ευτυχώς! Έκανα πολύ δουλειά, αλλά τα κατάφερα. Διηγήθηκα ιστορίες, έκλαψα, πόνεσα, απόρησα, αρνήθηκα να ακούσω, θύμωσα, παραδέχτηκα, θυμήθηκα, ανακάλυψα, ξεφορτώθηκα, απελπίστηκα...σηκώθηκα, προσπάθησα, δοκίμασα, έκανα καινούργια βήματα, χάρηκα, γέμισα αυτοπεποίθηση. Στην αρχή ένιωθα αδύναμη που ζήτησα βοήθεια. Αποτυχημένη. Τώρα όμως που ξέρω τι δύναμη χρειάζεται για να ανοίξει κανείς την καρδιά του και να κολυμπήσει στον βαθύ ωκεανό του, νιώθω περήφανη. Γιατί οι ωκεανοί δεν κρύβουν μόνο σκοτάδι. Έχουν και θησαυρούς που είναι τόσο, μα τόσο μαγικό να ανακαλύπτεις! Και τότε όλα έχουν φως. Όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αυτό είναι η ψυχοθεραπεία. Ένα ουράνιο τόξο. Γιατί είναι αλήθεια αυτό που λένε, πως όταν φτάσει κανείς στην άκρη του, πάντα βρίσκει έναν θησαυρό!

* Το κείμενο έγραψε η Χρυσούλα Ζερβού - παρακολούθησε τον Β' κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των εκδόσεων Αλάτι. Γράφτηκε με αφορμή την παρακάτω συγγραφική πρό(σ)κληση.